Van je vrienden moet je het hebben. Jack kende een fotograaf Jason Raages, die in het verleden heel veel treinstations had lopen fotograferen in Nederland, maar ook in Noord-Duitsland. Hij belde hem en vroeg hem eens langs te komen.
Toen ze het weekend er na samen aan een biert(je) zaten in het dorpshotel Evers informeerde Jack of Jason hem kon helpen.
“Jason, ik ben van plan om een klein rangeerterrein aan te leggen bij de fabriek die ik wil bouwen. Alleen die rails zijn zo verrekte duur als ik het laat doen. Weet jij niet ergens een partij wissels en rails te koop voor een redelijk prijsje? Jij kwam nog weleens op die oude emplacementen destijds.”
Jason keek zijn vriend eens aan en peilde hoe serieus hij dit moest opvatten. Meteen vlogen zijn hersens door de berg informatie in zijn hoofd. Rails? Ja, er waren in Duitsland wat lokale zijspoorwegen gesloten en dat materiaal lag er nog waarschijnlijk.
“Hoeveel heb je nodig denk je?”
“Uhhh....., dertig wissels en een paar honderd meter rail.”
Jason verslikte zich prompt in een slok bier.
“Ben je wel goed bij je hoofd? Waar laat je die zooi?”
“Nu, ik had dit plan bedacht.” Hij ontvouwde een groot vel waarop het baanplan getekend was en spreidde het voor Jason uit op de tafel.
In zijn enthousiasme stootte hij zijn bijna lege bierglas om en dat kletterde op de vloer aan scherven. De serveerster kwam haastig aan lopen om de boel op te ruimen en schoon te maken.
“Sorrry hoor, ik zal het glas vergoeden.”
“Oh, dat hoeft niet meneer, wij breken er meer.”
Jack keek het meisje even na en bedacht dat ze nogal op zijn vriendin Vera leek. Even dwaalden zijn gedachten naar Amsterdam waar Vera woonde en werkte. Hij zuchtte eens diep.
Intussen had Jason het plan eens goed bekeken en vroeg:”Zeg eens, wat ga jij in die fabriek maken dan? Het lijkt nogal groot daar.”
“Jason, wil je er nog één?…. Juffrouw, mogen wij nog twee bier?”
Ze knikte ten teken dat ze het gehoord had.
“We gaan zeecontainers bouwen, dat is volgens mij het vervoer van de toekomst. De klant kan zijn producten zelf inladen en als de container vol is, laat hij een transporteur komen die hem vervoert naar de bestemming. Daar laden ze hem af en de afnemer kan in zijn tempo het ding leeg halen. Die transportonderneming is dan allang weer bij de volgende klant. Je hebt dus minder vrachtauto's nodig om toch de zelfde laadcapaciteit te houden. Daar moet geld uit te slaan zijn, denk je niet?”
“Ja, als jij dat zo zegt, zul je er wel aan gerekend hebben en er brood in zien.
Maar als.... je die rails kunt kopen, hoe krijg die dan hier en op hun plaats? Heb je daar al over nagedacht?”
Het meisje kwam het bier brengen en Jack stapte even achteruit, zodat zij haar werk kon doen. Hij rook haar parfum. Hmmm.
Jason zat nog na te denken over de rails en dat vervoer.
“Weet je Jack, die wissels zijn erg zwaar, daar moet je een zware kraan voor hebben. En waar vind je die?”
“Ha! Laat ik die nu te koop weten. In Zwolle ken ik een vent die bij de werkplaats van de NS werkt en die vertelde mij dat hun oude spoorwegkraan onlangs vervangen is.”
“Is die niet goed meer dan? Dan heb jij er ook niets aan.”
“Nee joh, hij is niet sterk genoeg voor die zware locomotieven van tegenwoordig, maar voor een wisseltje draait ie zijn haak niet om.
Ha. Ha. Ha. En wie wil er nu een spoorwegkraan kopen? Nou? Nou? Precies. Dat ding is aan de straatstenen niet te slijten en ik wil hem nu kopen.
Kijk, ik heb er een fototje van. Zij hebben ook een oud dieseltje voor mij. Zo'n NS 534 “Hippel”, ken je die?”
“Oh ja. Kan jij daar dan mee werken? Dat is niet zo eenvoudig hoor. Wacht eens. Misschien is het wat voor Falon. Die is helemaal mesjokke van zware machines en volgens mij is ze ook kraandrijver.
Bel haar maar, dat doet ze vast.”
Jason zou op pad gaan voor rails en wissels en bellen als hij iets had gevonden. Van zelfsprekend belde Jack naar Falon en nadat hij haar het plan in grote lijnen had uitgelegd liep ze meteen warm. Falon was juist toe aan een nieuwe uitdaging. Ze vroeg hem nog wat details toe te lichten en toen ze hoorde dat Jack haar een meer dan behoorlijk salaris wilde betalen was ze meteen om.
“Wanneer kun je komen?”
“Het is nu de 29e, ik moet hier met een maand opzeggen, maar ik heb nog ruim twee weken vakantie tegoed, dus over viertien dagen dan of zo. Heb je haast?”
“Ja en nee. Je bent een schat, ik reken op je. Ik zal een kamer voor je regelen in het dorp bij het hotel Evers. Jason Raages en ik zitten daar ook. We bellen volgende week nog.”
Jack wreef zich in zijn handen. Dat beviel hem goed. Hij kende Falon al enkele jaren en kon goed met haar overweg.
"Zwaar materieel."
