De draairails.In het “Achterland” zijn veel railverbindingen met de beide draairails. Tijd om eens aan een oplossing daarvoor te gaan denken.
Tijdens een bespreking tussen Jack, Falon en Pierre was wel duidelijk geworden dat de lege rails misschien gemakkelijk over de ondergrond wilde schuiven, maar beladen met een zware locomotief zou het een stuk moeilijker draaien zijn en vreselijk storing gevoelig natuurlijk, omdat elk korreltje zand of vuil voor problemen zou gaan zorgen.
En dan was er nog het probleem van de ontkoppelrail die in het draaiende deel moest komen. Als we niet de boel uitgraven, zoals we eerst van plan waren, dan kan er niets onder de rails komen. Pierre en Falon hadden al eens met de kraan een oude ontkoppelrail en een stuk rails er heen gezeuld en geprobeerd of er wat mee te doen was.
Eenvoudig leek het weer niet, maar dat komt vaker voor.
Pierre liet de Polen een paar flinke kogellagers er heen rollen om wat te kunnen bekijken.
Hij voelde wel dat het een deugdelijk stuk rail moest zijn, omdat er veel gebruik van gemaakt ging worden.
Die Polen begrepen er nog niet veel van en Pierre wist ook nog niet waar het op uit zou draaien. Dat het zou draaien stond vast, maar hoe.
Die mannen kunnen trouwens wel eens een opknapbeurt gebruiken anders moet ik telkens de foto gaan zitten bijwerken. Mooi karwei voor een verloren avond.
Omdat de rail ook wat op zou lopen bij de aansluiting was er toch een probleem met de slappe rail, het zou gaan doorbuigen. Dat oplopen was nodig om:
1. Te voorkomen dat de wagons er vanzelf af reden.
2. Te zorgen dat de wagons die ontkoppelden ook uit elkaar rolden. De ene de draairail op en de andere er juist vanaf.
3. Te voorkomen dat er wagons onbedoeld de draairail op kwamen.
Pierre begreep al snel dat het een soort brug moest worden voor de stijfheid en de elektrische aansluiting die ook nog moest wisselen van bron naar de aansluiting met bepaalde sporen.
Hij troonde Jack en Falon mee om ter plaatse de situatie nog eens te bekijken en hen te laten zien wat hij had bedacht. Hij had profielen laten zagen en er heen gebracht.
Jack zag er nog weinig brood in zo te zien.
“Pierre vertel, “ zei Falon, hem afwachtend aankijkend.
“Nu, ik had bedacht dat het op rolletjes moet lopen. Toch? Vandaar die lagers en die profielen.
Dat is voor de stijfheid en om de ontkoppelaar en later een meetpunt te kunnen opbouwen.”
Jack schudde vol onbegrip zijn hoofd.
“Maar hoe had je dat dan in vredesnaam gedacht? Die lagers krijg je er niet onder zonder graafwerk.”
“Luister, ik wil een halve flexrail in de straal van de brug opstellen en daar met deze lagers overheen rijden. Lichter dan dat kan niet.
In die rail maak ik op de afstanden van de sporen inkepingen zodat er een stoppunt is voor de brug, in het verlengde van een opstelspoor. Een soort vergrendeling dus. De speling in de aandrijvende motor laat de brug altijd in die inkeping stoppen. Door een stuk rond 6, of een bout M6, door die lagers te steken en ze wat in te laten in de brug denk ik de juiste positie te kunnen vinden aan de zijkanten van de brug. Een beetje afschuinen helpt ook. Gewoon vastlijmen die bout.
De lagers staan dan nagenoeg haaks op de boogstraal en lopen voortreffelijk op de rail.”
“Ik denk dat Pierre een goed idee heeft Jack. Vind je ook niet?”
“Jezus, jij weet ook overal wel een oplossing voor.”
“Nu ja, als iemand iets beters weet, hoor ik het graag.
Kijk, de opstelrails liggen 30 mm naast elkaar op de cirkel. De rolrail ligt wat dichterbij het draaipunt en dan is de afstand nog 29 mm. Door nu de lagers 58 mm uit elkaar te plaatsen, vallen ze beiden in een inkeping. Aan de brug moeten ze 2 x 3 mm uitsteken, dus blijft er 52 mm voor de brug over. Daar kunnen we mooi mee uit de voeten voor die ontkoppelaar. Alleen ik vind die servo veel te groot. Een simpele spoel van een wissel is beter en fraaier hier.
Als we eerst een kant vast zetten en de brugdelen voorlopig schroeven in plaats van lijmen, kunnen we met de breedte van de brug de lagers goed afregelen op die inkepingen. Daar moet ik nog een nachtje over slapen.”
Falon sprong van de brug af en keek nog even naar de grote lagers. Dit ging vast helemaal goed komen, dacht ze.
“Jongens, ik heb honger, zullen we ergens gaan eten, ik betaal?”
Daar hadden de heren wel oren naar.
"De draaibrug."
