Revanche.De mooie zomer nadert zijn einde. Omdat het nu eerder donker wordt, kunnen ze minder lang doorwerken en willen daarom 's avonds in de kantine graag naar de televisie kijken of wat kletsen. Voor de ontvangst hebben ze echter een schotelantenne nodig en Pierre zegt toe die wel te kunnen bouwen.
Na een middag in zijn werkplaats te hebben lopen rommelen en lassen komt er een antenne tot stand uit tindraad en een parelmoer paillette.
Zo moeilijk was dat niet voor hem.
Met de vorkheftruck zetten Pierre, Jack en een lijnman het ding op het dak van de bovenste container. Daarna gaan de twee mannen naar beneden.
Jack blijft boven om hem “even” in te regelen, terwijl Pierre beneden door het raam kijkt of het ontvangen signaal goed is.
Het blijkt nog een lastig klusje en ze raken wat geïrriteerd. Hoger, lager en dan weer opnieuw vastdraaien.
Op het vlakbij gelegen spoor is Falon met het onderhoud van haar “Hippel” bezig is in de cabine.
Ze ziet vanuit haar locomotief Jack op de dakrand het moeilijke klusje doen.
Ze herinnert zich meteen de dag dat zij even in slaap was gevallen in het zand naast haar kraantrein.
Die bewuste dag was Jack onverwacht terug gekomen en had haar een poets gebakken door zijn auto een stukje over haar heen te zetten. Toen ze wakker schrok, stootte ze haar hoofd natuurlijk en had Jack gelachen.
Ze keek even wat ze aan het doen waren en wachtte op een geschikt moment om Jack zijn verdiende loon te geven.
Met haar was het nu eenmaal slecht kersen eten. Dat hadden al meer grapjassen gemerkt.
De mannen hadden haar nog niet opgemerkt, omdat ze druk met hun eigen werk bezig waren. Kennelijk ging het niet gemakkelijk bedacht Falon.
Toen ze Jack met een ringsleutel zag zwaaien, wist ze wanneer ze moest toeslaan. Jack en Pierre roepen nu naar elkaar om de antenne in de juiste stand te krijgen.
“Hoe is het nu Pierre?”
“Nog altijd veel ruis, probeer nog eens wat naar links te draaien?”
“Is dat beter zo?”
“Nee, toch maar meer naar rechts.”
“Is dit genoeg of nog meer?
“Ja, ja. Stop. Nu is er helder beeld. Zet hem zo maar vast Jack.”
Net als Jack zich uitrekt om de ringsleutel op de moer te zetten en de zo zorgvuldig afgestelde antenne te borgen, drukt Falon “toevallig” even goed op de luchthoorn van de “Hippel”.
PPPÈÈÈÈÈÈPPPP!!!!!
Jack schrikt zich de beroerte en duvelt haast van het dak af. De ringsleutel klettert wel uit zijn handen naar beneden.
Vloekend gaat hij naar beneden om het ding op te halen. Hij schut zijn vuist naar Falon, die heel ontspannen uit het raam van haar machine leunt en hem grijnzend aankijkt.
“Oh sorry Jack, ik wilde je niet laten schrikken hoor. Het ging per ongeluk met afstoffen.”
“Ja, dat zal best. Ik krijg jou nog wel meisje.”
“Hi, hi, hi.”
“Je staat me toch niet uit te lachen hè?”
“Nee hoor, ik zou niet durven. Maar je deed het wel verkeerd Jack.”
“Hoezo verkeerd?”
“Dat moet je een ander laten doen.”
"Werk aan de winkel."
