Ach... Waarom geen drie grote jongens...

ik vind deze Rivarossi Big Boys gewoon leuk om aan te klussen. Afgelopen vrijdag kwam deze "voor de knutselaar" (en daarmee betaalbaar) binnen.




Het voorste drijfstel is los, er is schade aan het cabine dak, er ontbreekt een as in de tender, en een handgreep op de tender is er niet. Dat kon ik ook zien op de verkoop foto's. Verder dacht ik wel dat de cardanas naar het voorste drijfwerk zou ontbreken, omdat het drijfwerk los zit (dat is ook zo!).

Een project-loc. Het idee: ofwel repareren/restaureren naar de fabrieksversie (en dan verkopen), of de aandrijving verbouwen met een midden-motor (en dus ook lege cabine).

Eerst de loc maar eens opengemaakt. Het frame van een zink legering ziet er niet goed uit: van voren is het gebroken. Dat verklaart ook het losse drijfwerk. Maar ook aan de achterkant valt de motor van het frame af. Zinkpest!






Daarmee is het eerste plan de deur uit. Eerst de loc maar eens verder demonteren. Het frame verkruimelt onder mijn vingers.




Het frame is niet meer te redden, maar voor de rest is alles er wel zo'n beetje. Ook de dingen die vaak kwijt raken zijn er nog, zoals de losse dom (waar een bevestigingsschroefje onder zit) en de bel.
Ik plak het frame met secondenlijm nog een beetje in elkaar. Zo kan ik nog wat meten voor het nieuwe frame dat ik ga ontwerpen.




Na twee avondjes 3D ontwerpen en wat proefprints is het prototype van het nieuwe frame klaar. Ik doe een proef montage om te kijken wat er nog aangepast moet worden. De hoogte van het voorste drijfwerk klopt nog niet. De loc hangt wat voorover. Er nog één bevestigings-gat dat een mm te ver naar achteren zit. Verder moet de motor nog een fractie omhoog (en dus ook de rest van de aandrijving) en worden gekanteld, zodat de kap er overheen past.




Terwijl de laatste versie van het frame wordt geprint, begin ik aan het aanpassen van de assen en de cardanassen. Alles moet korter. De plastic cardanas zaag ik op maat. Met een hete afgeslepen spijker maak ik een rechthoekig gat, waar de afgeslepen assen in vallen. Dit is hetzelfde systeem als deze loc oorspronkelijk had.




Dan kan de hele aandrijflijn op het nieuwe frame worden gemonteerd.




Ook de drukveer van het achterste drijfwerk gaat in het frame.




Even wat draden aan de motor om de aandrijflijn te testen. De kap past ook.




Met het nieuwe frame is de hele aandrijving zo'n 2mm hoger gekomen. Dat betekent dat de verticale cardanas te kort is. Nu moest ik er toch al eentje maken om de ontbrekende as te vervangen. Dat worden er nu twee, maar dan iets langer dan het origineel. Het is gewoon een buisje met twee sleuven aan beide uiteinden. Het materiaal is niet op voorraad, dus dat moet nog even wachten.
Verder is dit plastic frame natuurlijk veel lichter dan de oorspronkelijke metalen versie. Dat is niet zo erg: er is voldoende ruimte over voor extra ballast.
Dus nog te doen:

• Cardan assen fabriceren en monteren
• Elektrisch alles aansluiten
• Ballast en de loc in balans brengen
• De optiek verbeteren: handrails, cabine dak
• Tender repareren
• Alle mechaniek schoonmaken en opnieuw in het vet en de olie

Tot zover.

Rob

Hookies,

 
Ja, ik kijk er al naar uit. De rij mogelijkheden zijn nog beperkt met die ene aansluiting, maar toch.

Afgelopen weken heb ik een aantal kolenbakken aangeschaft die hier wel op hun plek zullen zijn. Dat is dan weer een andere uitdaging, voldoende en juist rijdend materieel vinden. Voor het rijplezier heb ik nog een kast vol DRG materieel. Maar dat is wel nog analoog 

Vanuit het wissel aan de rechterzijde is de aansluiting naar de railspiraal gemaakt. Hier sluit de Weinert flexrails aan op Rocoline. Dit is het spoor van Schin op Geul in de richting Heerlen.

De bedrading van de railstukken moet nog worden aangesloten. Maar dan kan na 5 jaar bouwen eindelijk een 'rondje' worden gereden.




Omdat de wielafstand voor de kruising van Weinert moet kloppen, heb ik bij Fohrmann Werkzeuge een apparaatje gekocht om deze afstand precies in te stellen. Dat werkt makkelijk voor de wielstellen van de wagens. Om de wielen op de aandrijfassen van de stoomlocs juist in stellen is dit niet geschikt.

Het printje is in een behuizing gemonteerd, en aangesloten op de YD8116 en wisselmotoren.



De MP4 wisselmotoren zijn bevestigd op een paar blokjes rubber.
Bij eerdere wissels had ik een stelnaald van 0,5mm gebruikt. Omdat de afstand tussen wisselstelstang en MP4 nu groter is, lukt het niet om de wissels om te leggen met veerstaal van 0,5mm. Daarvoor heb ik 1,0mm staal gebruikt. Maar dat past dan weer niet in het oog van de wisselstelstang van Weinert. Dus alle stalen naalden zijn aan het uiteinde tot 0,5mm verjongd met een vijltje.




De rails is met lijm vastgezet, en de tijdelijke schroefjes zijn verwijderd.



Aan de rechterkant van Schin op Geul is het eerste wissel geplaatst. Helaas, maar onvermijdelijk, komt dit wissel net een stukje op de segmentengrens te liggen. Normaal leg ik de rails waarna de spoorstaven worden doorgezaagd op de segmentengrens. Dat gaat nu niet omdat er anders kleine stukjes spoorstaaf ontstaan die nauwelijks vastgezet kunnen worden.
In dit geval is eerst het wissel bevestigd, en is deze daarna gezaagd op de segmentengrens. Daarna wordt de lange flexibele rails ertegenaan gelegd en op schroefkopjes gesoldeerd.

Als je Duits kunt lezen, staat hier alle informatie.

En deze winkel is een van de velen die je een goed advies kunnen geven.